De private art tour die m'n ogen opende

Vroeger kon ik het nooit echt waarderen: kunst. Komend uit nuchter Drenthe en vervolgens opgeleid met exacte vakken en financiële bedrijfskunde kon ik die oude werken nooit echt waarderen. Ja, die veilingprijzen intrigeerden me, maar die schoonheid zag ik niet.

Later kwam het langzaam, toen bijvoorbeeld bestie Marcel Graven ooit mij bevlogen in de Sixtijnse kapel van het Vaticaan het verhaal achter het laatste avondmaal uit de doeken deed. Steeds vaker zag Lampe het licht.

Tegenwoordig heb ik een personal art-guide. Een die me aanwakkert en me meeneemt deep down the rabbit hole van stromingen, tegen stromingen, technieken en vooral de plaats in de geschiedenis doceert: mijn oudste dochter Feem.

Vandaag stond prio 1 van onze New York-trip op het programma, The Metropolitan museum. Tien minuten voor openingstijd stonden we klaar vooraan in de rij. Na binnenkomst gaapten onbetaalbare kunstwerken in nog geheel lege ruimtes ons aan. Vier etages vol, een selectie van de mooiste kunstwerken.

Waar begin je? Nou.. dat was geen vraag.

Doelgericht slaan we ‘European masters’ over; “Pap, daar hebben we thuis al veel bijzondere exemplaren van gezien. Waar hordes Amerikanen vol verwondering naar Rembrandt kijken, staan wij helemaal alleen voor een enorm bepalend doek van Jackson Pollock. Een mini-college volgt. Over het effect van schilderen met jazz-muziek en hallucinerende middelen. Het tijdperk wat ze vertelt en ik, precies als ik ben, met een trotse glimlach ook lees naast het doek.

Vervolgens stoppen we bij die beroemde Rothko (wie kent hem niet) en gaan we fluks door naar de geheel andere kant van het het inmense museum. Daar is namelijk -voor haar nieuwe- Aziatische en Amerikaanse kunst te zien.

Ik vind het prachtig

Die kunst ook steeds meer, maar vooral Feem. Hoe ze in een van haar natuurlijke habitats is, hoe ze doorloopt, plots stopt en vervolgens bevlogen me deelgenoot maakt en het bijzondere vertelt. Dat wil je toch als ouder? Morgen gaan we naar het Modern Museum of art. Ik kan niet wachten. Een ding weet ik zeker. Elk op onze eigen manier genieten we met volle teugen en ik word weer wat wijzer